تنهایی درنگ در سنگ است.
در من یک محکوم به حبس اَبــد
پیر و خمیده،
با ذره‌بینی در دست
نقشه های فرار را مرور می کند!
رسول یونان
وقتی تنها باشی حتی اگرم نخواهی، مجبــوری بزرگ بشی، مجبوری قوی بشی. باید بتونی تصمیم‌های مهم زندگیت رو به تنهایی بگیری و مجبوری که پای مسئولیتش هم وایستی. وقتی تنهایی رویاهای کوچیک و بزرگ که امید به تحققش در آینده‌ی دور یا نزدیک داشته باشی نداری. باید روی رویاهای "دوتایی" زندگیت خط بکشی. میتونی شاد زندگی کنی اگر بلد باشی ولی باید قید یه سری احساساتت رو بزنی یا بلد بشی که احساست رو کنترل کنی (سخت ترین کار). باید یاد بگیری وقتایی که ناراحتی، نگرانی و مضطربی خودتی و خودت. تنهایی این فرصت رو به آدم میده که بیشتر فکر کنه، عمیــــق و طولانی. تفکّری که به دنبالش ممکنه شک باشه یا یقین. باید خودت رو از تمام وابستگی‌ها رها کنی. باید یاد بگیری مسیر زندگیت رو یک نفره طی کنی. خب سخته! مخصوصا اگر با تصورات دیگه ای بزرگ شده باشی و یه جایی ببینی مجبوری تصوراتت رو عوض کنی. این تغییر سخته. به هر حال شاید پذیرشش آسون نباشه اما بایــــد بپذیری حتی اگر گاهی اوقات بدجوری تحقیر بشی.
